Het zal niemand ontgaan zijn dat Brenda Badenhop, keepster van onze MO17-1, geselecteerd is voor Oranje. Brenda traint inmiddels ook al mee bij PSV. De kans dat ze volgend seizoen in Eindhoven voetbalt is dus heel groot. Nu ze het Schaesbergshirt nog draagt, willen wij haar even uithoren over Oranje.

Heb jij het voetballen van huis uit meegekregen?
Ja, mijn vader en mijn broer voetbalden bij Kerkrade-West en toen ik vier was ging ik daar ook voetballen.

Speelde je als klein meisje met poppen of was je liever met een bal in de weer?
Ik speelde nooit met poppen, altijd met een bal. Ik liep altijd buiten te voetballen. Ik heb één of hooguit twee maanden op ballet gezeten, maar ik dacht al gauw: Dat gaat hem niet worden, ik wil alleen maar voetballen en daar ben ik nooit meer mee gestopt. 

Waar speelde je voordat je bij v.v. Schaesberg belandde?
Ik ben tot mijn dertiende bij Kerkrade-West gebleven en toen ging ik naar Fortuna ’54 en uiteindelijk ben ik hier terecht gekomen. Toen Bernhard van Fortuna naar Schaesberg ging, ben ik meegekomen.

Voordat je in Oranje belandde deed je al mee aan de KNVB-trainingen. Hoe  gaat zoiets?
Ik ben eerst heel lang voetballer geweest. Ik stond altijd centraal achterin, maar de eerste wedstrijd waarbij ik keepte, werd ik meteen gescout door de KNVB. Ik was toen elf jaar. Ik ben gaan trainen bij de KNVB, maar uiteindelijk ben ik daarmee gestopt, want toen ik bij Fortuna ging spelen, vielen de tijden gelijk met die van de KNVB. Toen ik bij v.v. Schaesberg ging spelen, hebben ze mij weer opgeroepen. Dat is zo’n twee keer per maand en je moet ieder jaar weer een selectie zien door te komen. Ik heb weleens te horen gekregen dat ik niet door was, maar dan kwam ik bij het zogenaamde Maatwerk en dan kon ik daar wel blijven trainen.

En ben je via de KNVB-trainingen bij Oranje terecht gekomen?
Nee, als je je blijft bewijzen bij je club, word je opgeroepen. Ik kreeg bericht van de KNVB waarin stond dat ze mij voor een aantal trainingen wilden uitnodigen. Die trainingen ben ik doorgekomen. Toen werd ik uitgenodigd voor drie maal trainen in Barneveld. Daar ben ik ook doorgekomen en toen zat ik in de selectie van het Nederlands elftal. 
In Barneveld kregen we na de eerste dag de uitslag en was ik een ronde verder, al moet je je ook blijven bewijzen op de club. De volgende trainingsdag was ik twee rondes verder en na de derde dag moest ik vijf dagen wachten om te horen of ik bij de definitieve selectie van het Nederlands elftal zat.

Die uitslag was op 8 november. Hoe spannend was dat?
Ik was heel erg gespannen. Van die andere trainingen kreeg ik het de dag erna te horen en nu vijf dagen later en ik zat tot 10 over 3 op school. Die andere keren hoorde ik het om 1 uur en nu pas om half 4, dat duurde zo lang, maar toen ik het te horen kreeg was ik echt heel blij.
Je wist dus dat je erbij zat, maar je wist niet of je eerste keeper zou worden.
Nee, voor de wedstrijd tegen België gingen we drie dagen naar een hotel in Breda en wie daar goed zou trainen, stond in de basis.

Op 17 november speelden jullie tegen België, daarvoor die voorbereiding in Breda. Hoe waren die dagen?
In Breda hebben we twee dagen getraind en de dag voor de wedstrijd kregen we te horen wie er in de basis zou staan. We hebben verder de teamfoto geoefend en tijdens een bespreking hebben we ook het Wilhelmus geoefend. Er wordt verwacht dat je voor de wedstrijd meezingt.

Was zeker wel leuk in zo’n hotel, al kende je de andere meiden niet.
Ja de andere meiden kende ik van Barneveld. Het was voor iedereen spannend, maar wel heel erg gezellig. En we wilden allemaal hetzelfde en dan lukt dat ook.

Dacht je dat je een kans had om in de basis te mogen keepen?
Ik hoopte het, maar je weet niet waar ze naar kijken. Het was echt spannend tot het laatste moment. Maar toen ik hoorde dat ik in de basis stond was ik echt blij en heb  ik mijn ouders direct geappt: ‘De eerste interland is een feit.’

Hoe zag de dag van de wedstrijd eruit?
We werden wakker, gingen eten, na het ontbijt de koffers inpakken, sleutels inleveren en toen wandelen om de benen los te maken. Daarna lunchen en met de bus naar Kalmhout (België). Daar een veldcheck gedaan, warming-up, omkleden en toen kwam de wedstrijd.

En waren er veel toeschouwers?
Ja, alleen voor mij waren er al drieëntwintig. Er was een tribune, niet heel groot, maar die zat helemaal vol en aan de overkant zaten mijn familie en vrienden en ook mensen van onze club en van mijn team . Verder nog mensen van Kerkrade-West, zoals mijn oude trainer.
 
Hoe ging de wedstrijd?
Ik had niet heel veel te doen, want we wonnen die wedstrijd met 0-7. Het ging goed, wat ik moest doen, heb ik gedaan. Geen foutjes gemaakt. Er waren wel kleine verbeterdingen, zoals dat ik een bal langer aan mijn voet had kunnen houden in plaats van inspelen. We hebben een app en daar krijg je zulk commentaar op terug en ook de dingen die je goed doet.

Leer je daar weer andere dingen dan bij je club?
Het is daar meer individueel gericht. Bij Schaesberg is de training vaak met vijf of zes keepers en daar zijn we met z’n tweeën. Daar geven ze meer persoonlijke instructies. Je groeit daar wel van, want je weet dan wat je beter kunt doen. 

Wanneer is de volgende wedstrijd van Oranje?
We gaan van 31 januari tot 7 februari naar Portugal en dan spelen we wedstrijden tegen Engeland, Duitsland en Portugal.

Oh, dat is leuk. Komen je ouders dan ook kijken?
Geen idee, mijn moeder was wel aan het kijken voor vliegtickets. 

Als jij over tien jaar de nieuwe Sari van Veenendaal bent, kom je dan bij ons het Strijthagentoernooi openen?
Haha, jazeker.

Misschien speel je dan wel in Engeland.
Ja, maar als ik tijd heb, kom ik!

Mooi, dat staat nu zwart op wit!