Meerdere keren per week zijn zo’n zestig vrijwilligers in touw om onze jeugd zo goed mogelijk te begeleiden. De inzet van deze mensen wordt enorm gewaardeerd.

We zochten drie van deze vrijwilligers op tijdens de training.

Bas Boumans (JO8-2) 
Het is kwart voor 6. Met een grote grijns loopt Bas de materiaalruimte in. Zoals altijd lijkt hij er weer veel zin in te hebben. Met een zak ballen over z’n schouder en een set hoedjes in de hand verdwijnt hij naar het hek bij de parkeerplaats om zijn kroost op te vangen. Bas is dit seizoen trainer geworden van JO8-2, omdat zijn zoontje in dit team speelt.
De kinderen, die door hun ouders worden afgezet, komen enthousiast op hem afrennen.
Ze krijgen allemaal een boks van hem. De spelertjes moeten daarbij flink op de tenen, want Bas is niet een van de kleinsten.
Eenmaal op het veld gaat hij daarom bij instructies steeds door de knieën om op gelijke hoogte te komen.

Bas werkt bij de marechaussee, maar als je niet beter wist, zou je denken dat hij al jaren in het onderwijs zit. Er zijn vandaag dertien kinderen aanwezig. Een van hen is er vandaag voor het eerst. Voor aanvang van de training staan de kinderen lekker te springen en te stuiteren, maar als Bas zijn vinger voor zijn mond houdt, wordt het aardig stil. Hij stelt het nieuwe jongetje voor. ‘Mooie naam’, roept een van de kinderen enthousiast. Bas realiseert zich dat er nog een doel verplaatst moet worden. Een zware klus waar de kinderen wellicht niet op zitten te wachten. Hij lost het echter slim op met de vraag: ’Wie zijn er hier heel sterk?’ Er zijn er maar liefst zes heel sterk, hij heeft dus zes helpers. Bas maakt er direct een rekenspel van door met elkaar af te tellen hoeveel meter er nog met het doel moet worden gesjouwd.

Als het doel op zijn plaats staat, vertelt Bas wat er deze training op het programma staat.
Eerst een stukje techniektraining. Een herhaling van maandag. Dan afwerken en tot slot een partijtje tegen JO9-3.
Bas heeft vroeger zelf gevoetbald bij R.K.O.N.S., hij weet dus hoe hij een training moet samenstellen. Daarnaast maakt hij gebruik van de KNVB-app “Rinus”.
De kinderen zijn nauwelijks begonnen of Genoah vraagt met glinsterende ogen: ‘Wanneer gaan we trucjes doen?’ Tijdens de oefeningen geeft Bas positieve feedback. Over positief gesproken: Als bij een afwerkoefening een bal flink naast wordt geschoten, complimenteert hij zijn keepster met de woorden: “Goed gezien”. 
Het partijtje tegen de JO9-3 is bloedstollend spannend en eindigt in 4-4.
Aaliyah vond het keepen tijdens het afwerken het leukst. Ze vertelt nog dat Bas leuke trainingen geeft en daar zijn wij het mee eens!         

Kim Winen (JO9-3)
Een half jaar geleden had Kim nog nooit tegen een bal getrapt. Als kind had ze wel op straat gevoetbald, maar volgens eigen zeggen trapte ze daar vooral tegen schenen. Training had ze uiteraard ook nog nooit gegeven.
Wie op maandag en woensdag na zessen op veld 1 gaat kijken, ziet daar toch echt een vrouw met een paardenstaart rondlopen. Met Louis van Gaalachtige armbewegingen beweegt ze zich tussen de spelertjes. Als we goed kijken, zien we dat het inderdaad Kim is die daar de training leidt. Het is het team van haar zoontje Sascha.
Ze zag dat ze daar iemand konden gebruiken. ‘Toen ben ik het maar gaan doen’, zegt ze. Dat dit stoer is, hoeft natuurlijk geen betoog. 

Hoe kwam ze in het begin aan de oefenstof? ‘Gewoon afgekeken’, antwoordt ze. Sascha speelde vorig jaar in het team van Roel Monforts. Kim zag toen hoe Roel de trainingen aanpakte. Dat heeft ze overgenomen en ze verzint nu zelf ook oefeningen en dat lukt haar goed. Ze geniet bovendien enorm van het enthousiasme van haar spelertjes. Over dat enthousiasme zegt ze niets te veel. De jongens rennen zichzelf bijna voorbij tijdens een oefening. Als Kim ziet dat dit te veel van het goede is, vraagt ze pedagogisch hoe de spelers dit anders op kunnen lossen.

Een week later zijn we getuige van een wedstrijd van Kims team. Van te voren schiet ze keeper Thibeau in. Met goed gemikte trappen laat ze hem alle hoeken van het doel zien. In de tiende seconde van de wedstrijd komt verdediger Mustafa met een dringende mededeling naar de zijlijn: ‘Ik wil liever in de aanval staan.’ Resoluut besluit Kim dat hij in de tweede helft mag aanvallen, als hij in de eerste helft keihard werkt in de verdediging.
Als de rust is afgelopen, roept Kim: ‘Mannen, we gaan weer beginnen!’ Een ventje van nog geen 1 meter 40 kijkt verbaasd op. Als het tot hem doordringt dat hij ook tot de mannen behoort, rent hij met opgetrokken schouders de wei in.
Het trieste van dit positieve verhaal is dat Kim sinds kort ander werk heeft, waardoor ze op het huidige tijdstip geen training meer kan geven. Gelukkig blijft ze wel coach van het team. En goed nieuws: er zijn drie dames gevonden die de training over gaan nemen.

Luca Smeets  (JO12-1)
Het trainerskorps van v.v. Schaesberg bestaat niet alleen uit vaders en moeders. Wij hebben ook een aantal jongeren dat een team traint of leidt. Luca is er een van. Hij is begonnen met het fluiten van jeugdwedstrijden. Hij floot toen vaak het team waarvan hij nu trainer is. Toen de begeleiders van dat team een stapje terug deden, is hij ingestapt. Luca doet de opleiding “klassenassistent” en hij wil daarna naar de Pabo. Het begeleiden van deze jongens sluit dus mooi aan bij zijn studie. Hij traint het team samen met Ron Schat. Luca bereidt op dinsdag de trainingen voor en Ron op donderdag.

Luca is vandaag al vroeg op het veld. Terwijl we aan het praten zijn, komen de jongens binnendruppelen. Ze groeten Luca, pakken een bal en gaan lekker overtikken. Het is leuk om te zien hoe kinderen in een paar jaar tijd veranderen. Bij de teams van Bas en Kim viel het speelse karakter op. Deze mannetjes springen niet meer rond, maar gaan direct zelf aan de slag. Er wordt nog wel een beetje gelachen en gedold als iemand op komische wijze de bal mist, maar zodra Luca met een rondo begint, is iedereen bij de les.

Er lopen behoorlijk wat talentjes rond in dit eerste team van onder 12, toch geeft Luca aan dat het plezier van deze kinderen boven alles gaat. Om die reden doet hij ook af en toe mee. ‘Dat vinden die jongens leuk’, zegt hij. Zo doet hij vandaag eerst even mee met het rondootje en bij het afwerken duikt hij in het doel. Plezier is het belangrijkste, maar natuurlijk kan hij er ook van genieten als hij ziet dat de jongens tijdens een wedstrijd laten zien wat ze op de training hebben geleerd. Het is duidelijk dat Luca het ook belangrijk vindt dat de jongens zich ontwikkelen. Hij heeft een klinkende stem, die over het hele veld te horen is. Hij loopt veel rond, moedigt aan en houdt het tempo in de oefeningen. De trainingen worden de laatste tijd steeds meer afgestemd om straks de stap van pupillenvoetbal naar juniorenvoetbal te maken. Zo worden de ruimtes langzaam breder, om alvast te wennen aan een groter speelveld.
De samenwerking tussen Luca en Ron lijkt gesmeerd te lopen. Beurtelings lopen ze groepjes spelers af tijdens de oefeningen, ieder met hun eigen opmerkingen en stijl van coachen. Het is mooi om te zien.

Word je geïnspireerd door bovenstaande verhalen? Heb je zin om een team te trainen? Alleen of met iemand anders?
Zoals je leest is ervaring een pré, maar absoluut geen must. Neem contact op, als je er iets voor voelt om onze jeugd te begeleiden: tcjeugd@vvschaesberg.nl